ได้รับการยกย่องเทิดทูนอย่างสูงจากชาวจีนในปัจจุบัน ในทางลัทธิเต๋าได้ยกย่องให้กวนอูเป็น "เซียน" แห่งความภักดี ความซื่อสัตย์ อีกทั้งยังถือว่าเป็น เทพแห่งโชคลาภเรียกกันว่า "อู่ไฉเสินเย่" หรือ "ไฉ่ซิงเอี๊ยบู๊" ในขณะที่ทางพุทธศาสนาฝ่ายมหายานยกย่องให้กวนอูเป็นพระโพธิสัตว์ องค์หนึ่งเรียกกันว่า "พระสังฆรามโพธิสัตว์" หรือ "เจียหลานผูซ่า"

คติการนับถือกวนอูเป็นเสมือนดั่งประหนึ่งเทพเจ้านั้นมีที่มาเริ่มต้นเมื่อ ค.ศ. 1102 ในสมัยราชวงศ์ซ่ง รัชสมัยซ่งฮุยจงฮ่องเต้ โดยได้พระราชทานอวยยศบรรดาศักดิ์ให้กวนอูเป็น "จงฮุ่ยกง" หมายถึง เทพผู้ภักดี นับตั้งแต่นั้นมา ในทุกราชวงศ์หลังจากนั้นคือ ราชวงศ์หยวน หมิง และ ซิง ก็ได้มีการถวายบรรดาศักดิ์ให้แก่กวนอู จนมีฐานะดั่งเทพเจ้าองค์หนึ่งของจีน ชาวบ้านทั่วไปจะเคารพเทิดทูนกวนอูเป็นอย่างสูง และมักเรียกท่านว่า "กวนเซิ่งตี้จวิน" , "กวนกง" , "กวนตี้" , "กวนเหล่าเย่" , "กวนเอ้อเย่" และ "กวนเอ้อเกอ" เป็นต้น

ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้ในประเทศจีนมีศาลเจ้าของกวนอูเป็นจำนวนมาก และยังแพร่หลายในไต้หวัน ฮ่องกง รวมทั้งในประเทศต่างๆ ทั้งในเอเชีย และยุโรป ที่มักจะมีศาลเจ้ากวนอูอยู่ตามแหล่งชุมชนชาวจีนทั่วทุกมุมโลก
 ในประวัติศาสตร์จริงของกวนอู เป็นบุคคลที่มีอยู่จริงในปลายราชวงศ์ฮั่น และสมัยสามก๊กที่คนไทยส่วนใหญ่รู้จักกันดี กวนอู (กวนอวี่)
มีชื่อรองว่า "กวนหวินฉาง" ได้เข้าร่วมสัตย์สาบานเป็นพี่น้องกับเล่าปี่และเตียวหุย
จากนั้นมา ก็ได้ออกสู้รบทำศึกด้วยความห้าวหาญ และมีส่วนช่วยให้เล่าปี่ขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์แห่งก๊กสู่(จ๊กก๊ก) วีรกรรมต่างๆในสมัยสามก๊ก ของกวนอูเป็นที่เล่าขานสืบทอด ต่อๆกันมาหลายชั่วคน สร้างความประทับใจให้แก่ชาวจีนอย่างลึกซึ้ง ดังนั้น เมื่อภาพลักษณ์แห่งกวนอูได้สะท้อนผ่านงานศิลปะทั้งจิตรกรรม และประติมากรรมจึงมักปรากฏรูปของกวนอูในบุคลิกของขุนศึกผู้เหี้ยมหาญและซื่อสัตย์ ส่วนใหญ่แล้วจะสร้างให้กวนอูมีใบหน้าสีแดง หนวดเครายาวจรดอก สวมอาภรณ์สีเขียว มีใบหน้าที่กล้าหาญและดุดัน