| ชื่อพระ | ลูกอมชานหมากพ่อท่านมุ่ย |
| รายละเอียดพระ | บทความจากคุณสมยศ เกิดศิริ ท่านนี้เป็นเพื่อนรักที่สนิทกันมาก ทุกวันยังไปมาหาสู่กัน เป็นเพื่อนนักเรียนสมัย ม.ปลาย กินนอนกอดคอเที่ยวอยู่ด้วยกัน สนิทกันมากเค้าทราบข่าวว่าผมรู้จักกับพ่อท่านมุ่ย วัดป่าระกำเหนือ นครศรีธรรมราช ราวปี 2532 เพื่อนผมจึงมีความประสงค์อยากจะไปกราบขอพรจากพ่อท่านมุ่ย และพอถึงเวลาช่วงปิดเทอมผมจึงได้ชวนไปเที่ยวปากพนังด้วยกัน ครั้งนั้นเดินทางจากกรุงเทพฯ ด้วยรถ บขส. จากสามแยกไฟฉาย ไปถึงสถานี บขส.หัวอิฐนครศรีธรรมราช แล้วต่อด้วยรถโดยสาร ไปลงที่บ้านบางสระ เพื่อต่อเรือไปยังวัดป่าระกำเหนือ ตลอดเวลาในการเดินทางเพื่อนบ่นให้ฟังตลอดว่าไกลมาก และทราบถึงความยากลำบาก ในการเดินทางยุคสมัยนั้น กว่าที่จะมาถึงปากพนัง และกว่าจะได้มากราบพ่อท่านยากและลำบากมาก แต่ก็มาด้วยใจศรัทธาเต็มเปี่ยม พอมาถึงหลังจากกราบพ่อท่านเสร็จ ท่านก็ถามเหมือนเดิมทุกครั้งว่ามาทำอะไร ก็เลยเล่าเรื่องให้พ่อท่านฟัง ว่าเพื่อนสนิทผมคนนี้มีใจศรัทธา อยากจะมากราบขอพรและบารมีกับพ่อท่าน แล้วท่านก็ถามว่ากลับเมื่อไหร่ พร้อมมองไปที่ปฏิทินข้างฝา หลังจากนั้นก็เก็บกระเป๋าสัมภาระ พ่อท่านสั่งให้ปูเสื่อกางมุ้งนอนที่ข้างๆ พ่อท่าน ในยุคนั้นสมัยนั้นไฟฟ้ายังไม่มี การใช้ชีวิตสำหรับเด็กกรุงเทพฯ ไปอยู่ต่างจังหวัดย่อมลำบากเป็นเรื่องธรรมดา อาบน้ำต้องต้องใช้หมาตักน้ำอาบแหวกแหนและจอกออก ตักน้ำขึ้นมาอาบต่างคนต่างหัวเราะ มีแต่จอกแหนและขี้โคลนติดที่ใบหน้าและหัวกันทั้งคู่ เป็นความทรงจำในสมัยเด็กนึกแล้วยังขำไม่หาย หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จตกเย็น ปูเสื่อกางมุ้ง หลังจากที่พ่อท่านสวดมนต์ทำวัตรเย็นเสร็จ พ่อท่านก็เปิดวิทยุฟังข่าวจบก็เข้านอน แล้วสั่งผมให้ไปปิดประตูกุฏิ พอรุ่งเช้าเสียงพ่อท่านสวดมนต์ทำวัตรเข้า ดังพร้อมกับเสียงเรือหางยาว เวลาผ่านไปพอสมควร หลังจากพ่อท่านทำวัตรเช้า ระหว่างนั้นพวกผมก็ปัดกวาดเช็ดถูและล้างกระโถนกวาดลานวัด แล้วก็ดูพ่อท่านว่าจะทำอะไรท่านก็หยิบกระปุกข้าวเปลือกผสมปลายข้าวแล้วเดินออกมาหน้ากุฏิ บางครั้งก็นั่งลงที่ม้าหินอ่อนด้านหน้าพ่อท่านก็เอาข้าวเปลือกมาโปรยทานให้ไก่ และนกตรงด้านหน้ากุฏิแบบนี้ทุกวัน หลังจากโปรดสัตว์เรียบร้อยท่านก็เดินกลับเข้าไปในกุฏิรอรับญาติโยมนำปิ่นโตมาถวายยามเช้า และหลังจากท่านฉันเสร็จให้ศีลให้พรเรียบร้อยหลังจากนั้น ญาติโยมที่นำอาหารมาถวายก็นั่งกินข้าวพร้อมหน้ากัน ต่างคนต่างพูดคุยถามสารทุกข์สุกดิบซึ่งกันและกัน หลังจากกินข้าวกันเรียบร้อย ก็ช่วยกันล้างถ้วยล้างชาม และมานั่งคุยธรรมะกับพ่อท่าน บางคนพ่อท่านก็แจกวัตถุมงคลต่าง ๆ กันไป เมื่อเสร็จธุระก็แยกย้ายกลับบ้าน เพื่อนผมก็ได้เห็นกับตา ( คลายความสงสัยที่คาใจมาโดยตลอด )ระหว่างใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่วัด ว่าพ่อท่านไม่สรงน้ำแต่กลิ่นตัวหอมมาก เวลาก้มกราบกลิ่นจีวรยังติดจมูกผมอยู่ทุกวัน ท่านเป็นพระอรหันต์ที่บริสุทธิ์ผุดผ่องและน่ากราบไหว้เป็นอย่างมาก ช่วงนั้นผมก็วนเวียนไปเยี่ยมญาติตามบ้านต่างๆ เมื่อถึงเวลาที่จะกลับกรุงเทพฯ พ่อท่านก็เรียกผมและเพื่อนมาเพื่อแจกวัตถุมงคล ผมได้รูปถ่ายและลูกอมชานหมาก ส่วนเพื่อนผมได้พิเศษสุดๆ นอกจากรูปถ่าย (ผมยังไม่เคยได้) พ่อท่านสั่งเพื่อนผมให้แบมือ อยู่ๆ ท่านก็คายหมากที่เคี้ยวอยู่ ใส่มือให้เพื่อนผมแล้วท่องคาถาเป่ากระหม่อมให้ด้วย พร้อมบอกให้เก็บรักษาไว้ให้ดี หลังจากนั้นก็กราบลาพ่อท่านเพื่อกลับกรุงเทพฯ หลังจากนั้นเพื่อนผมก็ได้นำชานหมาก ไปเลี่ยมแล้วมาให้แม่แขวน เล่าเรื่องต่างๆ ที่ได้ไปประสบมาจากภาคใต้ แม่เพื่อนผมชอบขายของท่านขายผักด้วยรถเข็น ปรกติแม่เพื่อนผมเป็นแม่บ้านไม่ได้ทำงานอะไรจึงหาอะไรทำ เพื่อให้ตัวเองจะได้ออกกำลังกาย และพบปะเพื่อนฝูงพูดคุยกันตามประสาคนแก่ และได้เล่าให้เพื่อนผมฟังในวันนั้นว่าระหว่างเดินเข็นรถไปขายของ มีสุนัขวิ่งมากัดที่ขาผ้าถุงขาดกระจุย เจ้าของสุนัขเห็นแล้วตกใจ จะพาไปหาหมอเพื่อฉีดยาระหว่างนั้นก็ช่วยกันดูบาดแผลที่บริเวณขา ปรากฏว่ามีแค่รอยขีดข่วนเป็นเรื่องประหลาดมาก ทั้งที่ผ้าถุงขาดกระจุย เลยนึกขึ้นมาได้น่าจะเกิดจากลูกอมของพ่อท่านมุ่ย ที่ลูกชายนำมาให้แขวนคอบูชาอยู่นั่นเอง หลังจากกลับถึงบ้านก็นำความมาเล่าเรื่องให้เพื่อนผมฟัง และผมก็ขอนำมาถ่ายทอดประสบการณ์ให้ทุกๆท่านฟังครับ “ เมื่อใจมีศรัทธา ปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นเสมอ “ |
| หมวดหมู่ | เครื่องราง |
| ร้านพระ | โชคเจริญทรัพย์ |
| เบอร์โทรศัพท์ | 0866278195 ID LINE 0866278195 |
| เมื่อวันที่ | 2021-08-11 |
| ยอดเข้าชม | 478 ครั้ง |
| สถานะ | โชว์พระ |
กรุณารอสักครู่ ระบบกำลังอัพโหลดข้อมูล
อาจจะต้องใช้เวลาในการอัพโหลด ขึ้นอยู่กับความเร็วของสัญญารอินเตอร์เน็ต
